| th.wikipedia.org |
ตอนที่ (1) บ่อเกิดอายรธรรมอิสลามในประเทศไทย
อาณาจักรอยุธยา เป็นอาณาจักรของชนชาติไทยในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาช่วง พ.ศ. 1893 ถึง 2310 โดยมีกรุงศรีอยุธยาเป็นศูนย์กลางอำนาจหรือราชธานี อาณาจักรอยุธยานับว่าเจริญรุ่งเรืองจนอาจถือได้ว่าเป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองมั่งคั่งที่สุดในภูมิภาคสุวรรณภูมิ อีกทั้งยังมีความสัมพันธ์ทางการค้ากับหลายชาติจนถือได้ว่าเป็นศูนย์กลางการค้าในระดับนานาชาติ เช่น จีน เวียดนาม อินเดีย ญี่ปุ่น เปอร์เซีย รวมถึงชาติตะวันตก อย่างเช่น โปรตุเกส สเปน ดัตช์ (ฮอลันดา) และฝรั่งเศส ซึ่งในยุคเคยสามารถขยายอาณาเขตประเทศราชถึงรัฐฉานของพม่า อาณาจักรล้านนา มณฑลยูนาน และมณฑลชานซี อาณาจักรล้านช้าง อาณาจักรขอม และคาบสมุทรมลายู
เนื่องจากกรุงศรีอยุธยาเป็นเกาะซึ่งมีแม่น้ำสามสายล้อมรอบ ได้แก่ แม่น้ำป่าสักทางทิศเหนือ, แม่น้ำเจ้าพระยาทางทิศตะวันตกและทิศใต้ และแม่น้ำลพบุรีทางทิศตะวันออก ทำให้กรุงศรีอยุธยาเป็นศูนย์กลางการค้ากับชาวต่างประเทศ โดยเฉพาะการค้าขายกับโลกอาหรับและโลกมลายู ซึ่งเป็นที่มาของการนำเข้าอารยธรรมอิสลามสู่กรุงศรีอยุธยา จนกลายเป็นบ่อเกิดอายรธรรมอิสลามในประเทศไทยก่อนจะขยายตัวไปยังพื้นที่อื่นในยุคต่อๆมา
